AstroWeb Uw bron van informatie op uw persoonlijke ontdekkingsreis
We kunnen allemaal verstrikt raken in het projecteren van films van eigen makelij op situaties en mensen in onze omgeving. Dat gebeurt als we ons niet ten volle bewust zijn van onze eigen verwachtingen, verlangens en oordelen; in plaats van er verantwoording voor te nemen en hun bestaan te erkennen proberen we ze aan anderen toe te schrijven. Een projectie kan duivels of goddelijk zijn, verontrustend of troostend, maar ze is en blijft een projectie – een wolk die ons verhindert de werkelijkheid te zien zoals ze is. De enige uitweg is het spelletje te doorzien. Als je merkt dat er een oordeel over iemand anders in je opkomt, draai het dan eens om: Hoort wat je in anderen ziet niet eigenlijk bij jou? Is je blik helder, of beneveld door wat je wilt zien?
In een bioscoop kijk je naar het scherm, je kijkt nooit achterom – achterin staat de projector. De film speelt zich echter niet op het scherm af; hij is maar een projectie van licht en schaduw. De film bestaat alleen achterin, maar daar kijk je nooit naar. En daar staat de projector. Je denken zit achter de hele zaak, en je denken is de projector. Maar je kijkt altijd naar de ander, want de ander is het scherm.
Als je verliefd bent lijkt de ander heel mooi, weergaloos. Als je dezelfde persoon haat lijkt hij de lelijkste mens op aarde, en je komt er nooit achter hoe een en dezelfde persoon de lelijkste en de mooiste kan zijn…
De enige manier om tot de waarheid te komen is dus dat je leert rechtstreeks te kijken, zonder de hulp van het denken. Deze tussenkomst van het denken is het probleem, want het denken kan alleen dromen tot stand brengen… Door je opwinding gaat de droom eruitzien als de werkelijkheid. Als je te opgewonden bent, ben je in een roes, dan ben je niet bij zinnen. Dan is alles wat je ziet alleen maar jouw projectie. En er zijn evenveel werelden als er hoofden zijn, want ieder hoofd leeft in zijn eigen wereld.
