Living totally / Leef totaal


Mensen die ‘We wachten op een gunstige gelegenheid’ zeggen, houden de zaak voor de gek. Ze houden niet iemand anders voor de gek maar zichzelf. De gunstige gelegenheid komt niet morgen. Die is er al, die is er altijd geweest. Die was er zelfs toen jij er nog niet was. Het bestaan is zo’n kans, bestaan is de kans.

Zeg niet: ‘Morgen begin ik met meditatie, morgen ga ik liefhebben, morgen zal ik aan een dansende relatie met het bestaan beginnen.’ Waarom morgen? Morgen komt nooit. Waarom niet nu? Waarom dat uitstel? Uitstel is een truc van het denken. Zo blijf je hopen en ondertussen ontglipt je de kans. En uiteindelijk beland je in een doodlopende steeg — de dood — en dan zijn er geen kansen meer over. Dat is in het verleden vaak gebeurd. Je bent hier niet voor de eerste keer. Je bent heel wat keren geboren en gestorven. En elke keer heeft het denken je dezelfde poets gebakken en je hebt er nog niets van geleerd.

Op zijn weg naar India ontmoette Alexander de Grote een zonderlinge man, Diogenes. Het was een winterochtend, er woei een koele bries en Diogenes lag op de rivieroever te zonnebaden, naakt. Hij was een prachtige man om te zien. Een mooie ziel verleent iemand een schoonheid die niet van deze wereld is.

Hij bezat niets, zelfs geen bedelnap, want toen hij eens met zijn bedelnap naar de rivier was gelopen om te drinken, had hij een hond naar de rivier toe zien rennen. De hond sprong in het water en dronk. Diogenes zei lachend: ‘Die hond heeft me een les gegeven. Als hij zonder een nap kan leven, waarom kan ik het dan niet?’ Hij smeet de bedelnap weg, sprong net als de hond in het water en dronk. Sindsdien bezat hij niets meer. En de hond moet zich tot Diogenes aangetrokken gevoeld hebben want ze werden vrienden en trokken met elkaar op.

Alexander had nog nooit een man gezien met zoveel gratie, met zoveel schoonheid, met iets van het onbekende… Hij voelde eerbied en hij zei: ‘Mijnheer…’ Hij had nog nooit in zijn leven iemand aangesproken met ‘Mijnheer’. Hij zei: ‘Mijnheer, ik ben diep onder de indruk van u en ik zou graag iets voor u willen doen. Kan ik iets voor u doen?’
Diogenes zei: ‘Ga alleen een stap opzij want u staat mij in het licht, dat is alles. Iets anders heb ik niet nodig.’
Alexander zei: ‘Als ik ooit nog de kans krijg om naar deze aarde terug te keren, zal ik God vragen of ik Diogenes mag worden in plaats van Alexander.’
Diogenes zei lachend: ‘Wie houdt je tegen? Je kunt nu al een Diogenes zijn. Waar ga je naartoe? Ik zie al maanden troepen voorbijtrekken. Waar ga je naartoe? Waarom?
Alexander antwoordde: ‘Ik ga naar India om de hele wereld te veroveren.’
‘En wat ga je daarna doen?’ vroeg Diogenes. En Alexander zei: ‘Dan neem ik rust.’

Diogenes lachte weer en zei: ‘Je bent gek. Ik neem nu al rust en ik heb de wereld niet veroverd. Ik zie daar de noodzaak niet van in. Wie heeft je gezegd dat je eerst de wereld moet veroveren voordat je kunt rusten? En ik zeg je dit: als je nu niet rust, zul je het nooit doen. Je zult nooit de wereld kunnen veroveren, omdat er altijd wel iets overblijft dat veroverd moet worden… en het leven is kort en de tijd vliegt. Je zult halverwege je tocht komen te sterven — iedereen sterft halverwege de tocht.’

En Alexander stierf halverwege. Toen hij terugkwam van India is hij onderweg gestorven. En die dag herinnerde hij zich Diogenes. Zijn gedachten waren alleen nog bij Diogenes, de man die rust had gevonden terwijl hij, Alexander, nooit in zijn leven gerust had.

uit de Osho Transformatie Tarot
…inspiratie voor het speelse in elke dag

Bekijk ook

Dropping / Knowledge

Dropping / Knowledge

De waarheid moet je zelf ervaren, moet je zelf zien. Als ik de waarheid heb …